24/46
Aileler ve yaşadıkları özel yer, sevgiyi, kaybı, kahkahayı ve hayatı paylaşma hakkında nesiller arası bir hikaye. Richard McGuire’ın « Here » adlı çizgi romanından uyarlanmıştır. İlk olarak 1989’da çizgi roman dergisi « Raw »da şerit olarak yayınlanmış ve 2014’te 300 sayfalık bir grafik romana genişletilmiştir. Richard’ın babası filmin başlarında bir noktada Pennsylvania Turnpike üzerinde olduğunu belirttiği birkaç şehri adlandırır, ancak aslında bunların hepsi o zamanlar henüz inşa edilmemiş olan PA’daki Interstate 80 üzerinde bulunan şehirlerdir. [fragmandan] Richard: Biliyor musun, istersen gecenin geri kalanını burada geçirebilirsin. Margaret: Hayatımın geri kalanını burada geçirebilirim. Özellikler They Stooge to Conga (1943). Klarnet Konçertosu, Pts. 1 ve 2Artie Shaw tarafından yazıldıArtie Shaw ve Orkestrası tarafından seslendirildiRCA Records izniyleSony Music Entertainment ile yapılan anlaşmayla. Back To The Future, Forest Gump, Cast Away ve The Polar Express gibi filmler sayesinde, her zaman "bir sonraki Robert Zemeckis projesi" beni meraklandırıyor. Here filminde, saygın yönetmen bir kez daha teknik becerisini ve yenilikçiliğini gösteriyor–filmlerinin genellikle bilindiği net hikaye anlatımı vuruşlarından yoksun olsa da.Çok temel bir genel bakış için, Here tek bir arsanın hikayesini anlatıyor–tek bir açıdan çekilmiş–uzun bir zaman diliminde (dinozorlardan 2020+’a). Görünüşte Richard (Tom Hanks) ve Margaret’in (Robin Wright) o alanda bir ömür boyu geliştirdikleri hayatlara ve aileye odaklanıyor.Hather’ın Zemeckis ve DP Don Burgess’in sinematografide teknik bir başarı olduğu şüphesiz. Tek bir sabit kamera noktası için herhangi bir şeyi ilgi çekici hale getirmek sinemanın kurallarını ihlal ediyor gibi görünüyor, ancak burada izleyicinin ilgisini çekmek için yeterince iyi işliyor. "Statik" hiçbir şekilde "sıkıcı" anlamına gelmiyor. Aynı zamanda, ister yaşlandırılmış yapay zeka isterse mevcut yüz ifadesi yoluyla olsun, Hanks’in başarılı olduğu harika "herkes" rollerine bir dönüştür. Harika bir performans sergiliyor ve Wright ile kimyası yıllar boyunca doğru kaldı. Yine de, Here’de eksik olan bir şey var ve bunun ironik bir şekilde, Hanks/Wright açısında zaman eksikliği olduğuna inanıyorum. Diğer karakter yaylarını tamamen kaldırmak tüm konsepti ihlal etse de, kendimi evin "arka plan hikayesini" oluşturan Kızılderililere, Devrimci vatanseverlere veya 1940’ların mucitlerine hiç yatırım yapmamış buldum, isterseniz. Gerçekten sadece Richard & Margaret (ve yörüngeleri) duygusal açıdan. Yani, birkaç yürek ısıtan/düşünceli an ve bazı ince teknik becerilere rağmen, Here’ın tavanı bu teknikliğin ihtiyaçlarıyla sınırlanmış durumda. Belki de ekranda beşikten mezara kadar giden ipuçları olsaydı işler farklı olurdu, ancak kapsamdaki genişlik aynı zamanda herhangi bir alanda zamanın daralması anlamına geliyor (genel olarak filmin zararına). Alien: Romulus’tan Road House’a, 2024’ün en sevdiğimiz posterlerinden bazılarını tekrar gözden geçirin.